មាត្រា ៨៦
​    ​នីតិបុគ្គល​អាច​ត្រូវ​ប្រកាសថា​ត្រូវ​ទទួលខុសត្រូវ​ព្រហ្មទណ្ឌ​តាម​លក្ខខណ្ឌ​ដែល​មានចែង​ក្នុង​មាត្រា ៤២ (​ការទទួលខុសត្រូវ​ព្រហ្មទណ្ឌ​របស់​នីតិបុគ្គល​) នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ​ចំពោះ​បទល្មើស​ដែល​មានចែង​ក្នុង​មាត្រា ៨៥ នៃ​ច្បាប់​នេះ ។​

​    ​នីតិបុគ្គល​ត្រូវ​ផ្ដន្ទាទោស​ជា​ប្រាក់​ពី ១០ ០០០ ០០០ (​ដប់​លាន​) រៀល ទៅ ៥០ ០០០ ០០០ (​ហាសិប​លាន​) រៀល ព្រមទាំង​ទោស​បន្ថែម​មួយ ឬ​ច្រើន​ដូចតទៅ​នេះ ៖

​    ​១- ការរំលាយ​តាម​បែបបទ​កំណត់ដោយ​មាត្រា ១៧០ (​ការរំលាយ និង​ការជម្រះបញ្ជី​នៃ​នីតិបុគ្គល នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ។​
​    ​២- ការដាក់​ឲ្យ​ស្ថិតក្រោម​ការត្រួតពិនិត្យ​តាមដាន​របស់​តុលាការ តាម​បែបបទ​កំណត់ដោយ​មាត្រា ១៧១ (​ការដាក់​ឲ្យ​ស្ថិតនៅក្រោម​ការត្រួតពិនិត្យ​តាមដាន​របស់​តុលាការ​) នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ​។​
​    ​៣- ការហាមឃាត់​ចំពោះ​ការធ្វើសកម្មភាព​ណាមួយ ឬ​ច្រើន​តាម​បែបបទ​កំណត់ដោយ​មាត្រា ១៧២ (​ការហាមឃាត់​ចំពោះ​ការធ្វើសកម្មភាព​) នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ​។​
​    ​៤- ការបិទ​គ្រឹះស្ថាន​ដែល​ប្រើប្រាស់​សម្រាប់​ប្រព្រឹត្ត​បទល្មើស​តាម​បែបបទ​កំណត់ដោយ​មាត្រា ១៧៦ (​ការបិទ​គ្រឹះស្ថាន​) នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ​។​
​    ​៥- ការហាមឃាត់​ចំពោះ​ការធ្វើ​អាជីវកម្ម​លើ​គ្រឹះស្ថាន​ដែល​បើកចំហ​ដល់​សាធារណជន ឬ​ដែល​ប្រើប្រាស់​ដល់​សាធារណជន តាម​បែបបទ​កំណត់ដោយ​មាត្រា ១៧៧ (​ការហាមឃាត់​ចំពោះ​ការធ្វើ​អាជីវកម្ម​លើ​គ្រឹះស្ថាន​) នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ។​
​    ​៦- ការបិទ​ផ្សាយ​សេចក្ដីសម្រេច​ផ្ដន្ទាទោស តាម​បែបបទ​កំណត់ដោយ​មាត្រា ១៨០ (​ការបិទ​ផ្សាយ​សេចក្ដីសម្រេច​ផ្ដន្ទា​) នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ។​
​    ​៧- ការផ្សាយ​សេចក្ដីសម្រេច​ផ្ដន្ទាទោស​នៅក្នុង​សារព័ត៌មាន​សរសេរ ឬ​ការផ្សាយ​តាម​គ្រប់​មធ្យោបាយ​ទូរគមនាគមន៍ សោតទស្សន៍ តាម​បែបបទ​កំណត់ដោយ​មាត្រា ១៨១ (​ការផ្សាយ​សេចក្ដីសម្រេច​តាម​មធ្យោបាយ​ទូរគមនាគមន៍ សោតទស្សន៍​ជាអាទិ៍​) នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ។​

​